In deze blog neem ik jullie mee in een bijzondere ervaring. Door deze ervaring heb ik nog meer affiniteit gekregen met bloemwerk voor een afscheid. Een van de laatste wensen van een overledene of nabestaande mogen vervullen is heel bijzonder. Mede door deze ervaring heb ik gemerkt dat mooie, passende bloemen en de manier van handelen enorm kan bijdragen aan een mooi afscheid. In de periode van overlijden tot aan de dag van de uitvaart bieden bloemen troost, maar ook daarna.

Het is mei 2016 wanneer ik een belletje krijg om de bloemen voor een jonge jongen te verzorgen. Ik ging naar de familie toe en we hadden een fijn gesprek over zijn leven en hoe hij was. Ze vertelden wat voor uitvaart ze voor hun zoon in gedachten hadden en ik hoorde hun wensen betreft de bloemen aan. Hij werd in een wade gewikkeld, een mooi alternatief voor een kist of mand. Omdat het een jonge jongen met een zacht karakter betrof, kwamen we tot de conclusie dat de bloemen zacht moesten zijn, licht, en puur. Na het gesprek snoeiden we samen prachtige olijftakken en wat fijne takjes van andere bomen uit hun tuin. Die zouden later in combinatie met mooie bloemen prachtig over de wade komen te liggen.

Na een paar dagen brak de dag van de uitvaart aan. Ik sprak met ze af in het uitvaartcentrum. Ik weet nog precies hoe ik me voelde: gespannen, maar tegelijkertijd ook heel sterk om dit goed te willen doen. Samen met zijn moeder legde ik de bloemen op de wade. Het was prachtig om dit samen te doen. Zij legde de bloemen op de wade en ik hielp haar. Met heel veel kleine goudkleurige sluitspeldjes maakte ik de bloemen vast aan de wade. Zus en vader keken toe. Samen beslisten we wanneer het goed was. Toen het klaar was, lag hij daar, prachtig onder een zee van bloemen.

Het afscheid vond plaats op een prachtige plek in het bos. Puur zoals hij. Een compleet plaatje. Naast een wade vol bloemen kreeg hij veel andere bloemen. Alles stak ik in zinken emmers en zette het mooi weg alvorens de ceremonie begon. Hij lag op een baar op strobalen met hieromheen een zee van pastelkleurige bloemen. Een prachtig geheel.

Na de uitvaart heb ik alle bloemen bij hen thuis afgegeven. Toen alle bloemen uitgebloeid waren, heb ik de zinken emmers weer opgehaald.

Daarna, ruim een jaar later kreeg het gezin het verdrietige bericht dat de vader van het gezin ziek was. Eerst leek hij de ziekte te kunnen bestrijden, maar helaas bleek de ziekte toch te sterk. Ik ging van te voren naar ze toe om afscheid van hem te nemen, maar ook om hun wensen te bespreken. Er waren eigenlijk niet zo veel woorden voor nodig. “Maak er iets moois van Tess”, zei hij. Ik wist precies wat ik voor hem zou gaan maken.

Niet veel later was het moment daar. In het tuinhuis waar hij na het verlies van hun zoon veel tijd door had gebracht lag hij opgebaard. Hij had een passie voor fotografie. De ruimte stond dus vol met al zijn prachtige foto’s. Ik vulde zinken emmers met mooie stoere bloemen en plaatste die bij hemin de ruimte. Hij lag in een overvloed van bloemen.

Op de dag van de uitvaart heb ik ook zijn wade bekleed met enkel olijftakken uit de tuin. Olijftakken van dezelfde boom als die bij zijn zoon. De uitvaart was in een prachtige priorij. Op deze plaats had hij veel gewerkt na het verlies van hun zoon. Een bijzondere plek voor de familie. Net zoals de locatie van de uitvaart zo mooi aansloot bij hem en zijn familie waren ook de bloemen een mooie samenhang. Een prachtig afscheid.